Sneeuwstorm

Proloog
‘Het lijkt me verstandig dat je een tijdje van de radar verdwijnt.’ Hij kijkt me aan met zijn lichtgroene ogen en wrijft afwezig door zijn blonde baardje dat al wat grijze plukjes begint te vertonen. Een gebaar dat ik hem vaker heb zien maken als hij niet goed raad wist met een situatie. Ik til mijn hoofd op. ‘Is dat echt nodig?’
‘Ik denk dat je daar zelf het antwoord wel op weet. Ik zou willen dat het anders was, C. Je weet dat we je hier helemaal niet kunnen missen.’
‘Stuur me dan niet weg.’
‘Ik moet kiezen uit twee kwaden, ik doe dit niet voor mijn lol.’
‘Dat moest er nog bij komen,’ mompel ik.
‘Ik ben je liever tijdelijk kwijt dan voorgoed. Want dat laatste is waar het op uitdraait als je blijft, dat weten we allebei.’
‘Heb ik er zelf ook nog een stem in?’
‘Niet echt. Als het moet maak ik er een dienstbevel van. Ik heb het beste met je voor, C.’
‘Dat zei de arts van mijn moeder ook steeds, maar alle goede bedoelingen ten spijt, ze is hartstikke dood.’
‘Ik probeer je in leven te houden. Als alles onder controle is dan kom je terug en tot die tijd ga je met behoud van salaris…’
‘Wat moet ik al die tijd doen?’
‘Weet ik veel. Nadenken over het leven, breien of haken, dat schijnt heel populair te zijn. Neem een vakantie. Hoe lang is het al geleden dat je vakantie hebt gehad?’
‘Weet ik veel, ik kan het me niet meer heugen.’
‘Dat bedoel ik. Stel je eens voor: zo’n mooi tropisch eiland met witte stranden en een azuurblauwe zee, palmbomen, cocktails met zo’n leuk parasolletje, swingende muziek… Ik zou het wel weten.’
‘Nou, ga jij dan als het je allemaal zo fantastisch lijkt. Ik gruwel van dat soort dingen. Ik gedij beter bij kou en duisternis. Waarom denk je dat ik dit vak heb gekozen?’
‘Kom op, C, doe nou niet zo moeilijk. Ik kan er hier zo tien opnoemen die gisteren al waren vertrokken als ik ze een vakantie had aangeboden. Ga gewoon, einde discussie.’
‘Ik ben een vechter, geen laffe wegloper. Wat denk je dat het voor signaal afgeeft als ik vlucht? Dat brengt een snoeiharde klap toe aan mijn imago. Ze gaan me keihard uitlachen en mijn autoriteit is voorgoed naar de haaien.’
‘De enige die jou niet serieus neemt, dat ben je zelf. Is je leven je dan echt zo weinig waard? Ik zou nooit meer in het reine komen met mijn geweten als jou iets overkomt omdat ik je niet behoed heb.’
‘Ah, dus dat is waar het allemaal om draait, jouw geweten dat schoon moet blijven. Je probeert via mij een plekje in de hemel veilig te stellen.’
De hand in zijn baardje verplaatst zich naar een blonde lok die golvend op zijn schouder hangt. Hij gaat nogal prat op zijn Noorman-look. Hij draait de pluk haar om zijn wijsvinger heen. Nu weet ik dat ik op moet passen. Dit is het teken dat zijn geduld bijna zijn grens heeft bereikt. Met een gefrustreerde zucht geef ik mezelf gewonnen. ‘Oké, misschien dat ik een tijdje… Niet te lang…’
‘Heb je een plek om naartoe te gaan of wil je een van onze locaties met alles erop en eraan?’
‘Ik regel zelf wel wat. Realiseer je wel dat ik dan ook echt een poosje verdwijn en dat jij me ook niet kunt vinden. Van de radar is van de radar. Ik heb het eerder gedaan, zoals je weet.’